Mui Ne

Daar lagen we dan. In de ene hand een biertje, in de andere (in mijn geval) mijn telefoon. Zand tussen onze tenen en de zon op onze bol. Voor ons een uitgestrekte zee, waarop witte golven voorbij dansten. Achter ons een klein paradijs. Om 12:00 uur kwamen we hier vandaag aan na een lange rit van vier uur.
Onze reis zit er bijna op. Zaterdag vliegt onze vlucht om 00:35 terug naar Dubai. Maar we gaan niet weg voordat we nog even echt vakantie hebben gevierd. De lange autoritten, de vele wandelingen, de andere intensieve activiteiten en de korte nachten. Ze hebben ons vermoeid, ondanks dat het reizen ons dubbel en dwars waard was.
En nu zitten we hier aan de kust van Mui ne. Mark en ik hebben het gevoel dat we op huwelijksreis zijn. We verblijven in een groot resort in oude koloniale stijl. Smalle paadjes slingeren door de groene en kleurrijke tropische tuin en wijzen ons de weg naar een parelwit strand met palmbomen en uitzicht op zee. Links van ons kun je de bekende rode duinen van Mui ne zien. Aan de rand van het resort ligt het zwembad, ook deze biedt uitkijk over de zee. We kunnen ons geen mooiere plek wensen om onze lange reis te eindigen.
Wanneer Mark naast me op het strandbedje plaatsneemt heeft hij moeite om zijn ogen open te houden. Hij had een lange dag vandaag. Vanmorgen is hij om 05:30 uur opgestaan om in het park van Saigon deel te nemen aan een Kung Fu training. Henry had ons gisteren vertelt dat deze iedere ochtend in het park gegeven werd en Mark, met zijn vechtsport achtergrond, wilde dit natuurlijk niet missen. Aangekomen in het park vroeg Mark direct aan de Kung Fu Meester of hij deel mocht nemen aan de training. Hier werd enthousiast op gereageerd.
De training was zwaar en uitdagend. Er waren zelfs enkele oefeningen die Mark oversloeg, omdat deze om veel techniek en lenigheid vroegen.
Ruim een uur later stond hij, drijfnat, weer terug in de hotelkamer. Moe, maar voldaan. Hij heeft deze middag dan ook goed besteed om eens lekker te relaxen.
Na wat gehangen te hebben op het strand en aan de rand van het zwembad, zijn Mark en ik ons gaan opfrissen in de hotelkamer. Hierbij ondervonden we dat ook Vietnam te maken heeft met light off (powerdip). Ineens was het pikkedonker in onze kamer. Mark die net aan het douchen was, stond in een keer met sop in zijn haar in het donker. Gelukkig duurde de dip niet lang en na vijf minuten hadden we weer stroom.
In Mui Ne zijn we opzoek gegaan naar een leuke plek om wat te eten. We kwamen terecht bij Dong Vui, een soort foodcourt maar dan Vietnamese stijl. Het aparte was dat de verschillende restaurants voornamelijk eigendom waren van Westerlingen. Desondanks hebben we heerlijk gegeten en gedronken en hebben we genoten van de relaxte sfeer, die er hing.
Rond 22:30 uur gingen de verschillende restaurantjes dicht en zijn wij opzoek gegaan naar een taxi. Deze vonden we een paar meter verderop in de straat. De chauffeur was echter net begonnen aan zijn avondmaaltijd, waardoor we even moesten wachten. Dit vonden wij geen probleem. De eigenaar van het restaurant wilde absoluut niet dat we bleven staan en we moesten daarom even gaan zitten op het terrasje. Er werd ons gelijk eten aangeboden, maar we zaten echt te vol. Toen de chauffeur klaar was met eten zijn we naar ons hotel gebracht, waar we lekker zijn gaan slapen.