Het eerste nieuws!!

Ik ben nu al een paar dagen in Ghana en ik besef het eigenlijk nog steeds niet helemaal.
Toen we donderdagavond uit het vliegtuig stapte kwam er zoveel op ons af.
We leerde eerst Sjef kennen een leraar die hier al een maand verblijft.
Daarna leerde we al gauw de Ghanese bevolking kennen!
Deze mensen willen je koffers dragen, ze willen je geld en sommige willen gewoon jou.
We werden hartelijk door hen verwelkomt en het leuke hier is dat ze je een hand geven en tegelijk je vinger klikken.
Nadat we allemaal onze koffers in de trotro hadden gepropt gingen we richting ons hotel.
Onderweg zagen we vrouwen met werkelijk waar van alles op hun hoofd. Van grote schalen vol met pinda’s tot teiltjes vol met zakjes water.
Eenmaal bij het hotel aangekomen was bijna iedereen al kapot van al die indrukken.
We besloten dan ook om na het eten lekker te gaan slapen.

De volgende ochtend werden we al vroeg wakker.
Gauw even douchen, wat trouwens erg koud is hier, en vervolgens lekker ontbijten.
Na het ontbijt kregen we even tijd om door Accra heen te lopen.
Er kwam toen een jongen op me af die zich voorstelde als Stevie.
Ik was “beautiful” en hij zou met mij gaan trouwen. Ik legde hem uit dat ik in Nederland een vriendje had zitten en zijn reactie daarop was. “Ach dat is voor in Nederland, als je in Ghana bent ben je van mij.
Toen ik het gesprek met hem had af gerond kwam al weer de volgende.
Deze zag echter al gauw dat ik een ring om had.
Hij vroeg dan ook meteen of ik getrouwd was of dat ik verloofd was.
Om er gauw vanaf te zijn zei ik maar dat ik verloofd was.
Ik geloof dat ik op dat kleine uurtje wel 4 of 5 huwelijksaanzoeken heb gehad!
’s Middags vertokken we dan eindelijk om boodschappen te gaan doen.
De jongen van onze trotro duwde vrolijk mijn winkelwagentje door de winkel heen, want ik zag er moe uit en ik mocht het niet meer zelf doen.
Toen we in de rij stonden om af te rekenen vroeg hij of hij misschien tandpasta van mij mocht hebben.
Ik vond dit geen probleem het kost bijna niets en hij had tenslotte mijn winkelwagentje door de winkel heen geduwd.
Wat was hij er blij mee toen ik buiten de tube in zijn handen duwde, ook hij reageerde meteen met:”I’m gonna marry you!
Toen iedereen eindelijk ingepakt was vertrokken we richting Ada.
Ik genoot echt van het prachtige landschap.
Onderweg kwamen we ook veel winkeltjes tegen, ze verkopen zelfs grafkisten langs de weg hier!! Echt bizar.
Je kan zelfs een grafkist nemen in de vorm van een koe!
Na 2 uur kwamen we dan eindelijk aan in Big Ada, het huis waar de jongens en meiden van de bouw en verpleging wonen.
Daar werden we hartelijk verwelkomt door Nikki, Ilse, Romy en Bart, we moesten alleen gauw verder.
Daarna gingen we naar het kerkhuisje wat er ook best aangenaam uitzag. Hier zouden Kim en Isabeau gaan wonen.
En als laatste gingen we naar ons huis, een nieuwe villa.
Maar eenmaal daar aangekomen was er niemand, omdat Ilse en Nikki nog hun spullen moesten verhuizen van het strandhuisje naar de nieuwe villa besloten we om eerst daar naartoe te gaan en dan zouden Sjef en Cees bij het nieuwe huis wachten.
Vol goede moet vertrokken we richting het strandhuisje.
Toen we het huis bijna leeg hadden kwam de broer van de huisbaas zich ermee bemoeien.
We mochten niet alles meenemen en tenslotte vertrok ook nog eens onze taxichauffeur met al onze spullen die we al in de bus gelegd hadden.
Toen stonden we daar, in het donker zonder vervoer en met nog een berg spullen.
“This is Ghana man”,zei Nikki lachend.
Gauw belde we Cees deze werd door dezelfde taxichauffeur bij ons gedropt en zodra Cees uitstapte was deze weer weg.
Nu waren we nog geen stap verder.
Omdat het geen zin had om verder in discussie te gaan over de spullen besloten we dan maar om een aantal dingen achter te laten en belde we een andere taxi zodat we naar huis konden gaan.
Toen we daar aan kwamen stonden al onze spullen binnen.
En het huis, dat was echt prachtig!!
Ik leerde die avond ook Adi en Mike kennen 2 hele leuke, gezellige jongens hier uit de buurt.
En Ilse en Nikki hadden ook een hondje, Boefje heet ze en het is echt een leuk beestje.

De dag erna konden we pas echt zien hoe gaaf ons huis was!
Het was namelijk al donker toen we de eerste keer arriveerden.
We hebben dan ook lekker heel de dag bij ons huis gezeten.
Dit moest ook wel omdat er nog een paar dingen geregeld moesten worden voor ons huis.
Zo moesten er nog 3 Ghanezen weg die hier woonde.
’s Avonds toen de laatste Ghanese bewoners weg waren gingen we met heel de groep eten in het Dream hotel.
Dit was erg gezellig.
Ik kreeg daar ook het dochtertje van de eigenaar in mijn handen geduwd, werkelijk waar een scheetje.
Ook de rit naar huis was hilarisch!!
We werden met z’n zevenen in 1 auto gepropt. Ik, Nikki en Ilse zaten met zijn drieën voorin en achterin zaten Bart, Romy, Kim en Isabeau.
Samen met de chauffeur hebben we heel de rit heel hard gelachen.
’s Avonds kwamen Mike en Adi weer langs en dat was erg gezellig.

Zondags zijn Ilse, Nikke, Mike, Adi en ik lekker naar het strand gegaan.
Ilse leerde me hoe je lol kon hebben in het water.
“Gewoon voor de golven gaan staan, maar wel met je rug ernaartoe!”
Nog voor dat ik klaar stond werd ik overspoeld door een grote golf.
Zeiknat en helemaal onder het zand spoelde ik weer netjes aan op het strand.
HAHAHA wat een lol.
Iedere keer als er een golf kwam zag je een kopje onder water gaan en een paar meter verderop boven komen.
We hebben er tot ’s avonds laat gezwommen ook Robert een Ghanese jongen die 2 jaar in Nederland heeft gewoond kwam mee zwemmen.
Omdat het zo ontzettend gezellig was besloten we om ’s avonds met de hele club te gaan stappen.
Mike maakte heerlijk eten voor ons klaar en nadat iedereen gedoucht en al was vertrokken we richting het uitgaansleven.
Uitgaan hier is echt hartstikke tof!!
Iedereen danst met elkaar ook de jongens dansen onderling met elkaar.
Het was erg gezellig totdat ik opeens weg getrokken werd bij een jongen.
Robert sleurde me door de mensen menigte en voor ik het zelf door had stond ik midden in een danswedstrijd.
“Jij moet mee doen, je kan zo goed dansen”,zei Robert.
Nog voordat ik weg kon rennen werd ik door een werknemer bij mij pols vastgegrepen en riepen ze om:” Deelnemer nummer vier Marjolein!!”
Ik kon de jongens wel wat aandoen, maar oké ik besloot maar om me niet te laten kennen, ik kon nu toch niet meer terug.
Eerst moest ik samen met de tegenstanders dansen. Iedereen stond me aan te moedigen!!
Daarna hadden we even pauze. Adi die mijn coach speelde wapperde met zijn T-shirt richting mij zodat ik wat kon afkoelen, want het was werkelijk waar super warm en mijn T-shirt was helemaal nat van het zweet.
Toen moesten we allemaal om de beurt dansen. Wat werd ik toen zenuwachtig.
Ondertussen vroegen een aantal andere jongens of ik wist waar ik mee bezig was.”Ja”, zei ik “met een danswedstrijd.”
“Dat klopt en wel lekker met je kont schudden dan hè!!
IK moest er hard om lachen.
Toen ik uiteindelijk aan de beurt was om te dansen stond echt iedereen te juichen en me aan te moedigen. Ik voelde me wel even heel erg stoer!
Uiteindelijk werd ik derde ofzo, maar ik had daarna heel veel dansmaatjes op de dansvloer.
Om 12:00uur besloten we om naar huis te gaan.
Dit was nog een heel geregel uiteindelijk vond Adi een motortaxi voor ons en waren we 13:15uur thuis.
Nikki heeft toen nog hele lekker hamburgers gebakken en toen zijn we gaan slapen.

De dag erna ging de wekker om 05:30.
Wat waren we gaar..
Omdat Nikki en Ilse moesten werken ging ik naar Isabeau en Kim.
Met hun en de anderen van Big Ada zijn we kennis gaan maken in het ziekenhuis.
Dit vond ik heel gek.
De hoofdzuster liet ons alles zien en iedereen keek elke keer de kamers in.
Ik durfde niet goed, ik kon me niet voorstellen dat mensen er nou blij mee waren dat wij met onze witte neuzen even kwamen kijken hoe ziek e wel niet waren of hoe ze lagen te wachten tot de weeën door gingen zetten.
De speelkamer waar ik ga werken zag er wel tof uit en ik kan dan ook niet wachten om aan de slag te gaan.
Na de kennismaking gingen we naar Romy en Bart bij de bouw.
Mike en Adi waren daar ook aan het werk.
Het was best leuk om te zien wat zij daar aan het doen waren.
Na al deze bezigheden gingen we met de trotro naar het huis van Kim en Isabeau.
Samen met Cees en Sjef hebben we daar een boterham gegeten.
Daarna hebben Kim en Isabeau me naar ons huis terug gebracht.
’s Avonds zijn we lekker gaan eten bij Mike en Adi die speciaal voor ons gekookt hadden!!
Ook hebben we een film gekeken.
Daarna zijn we met zijn allen terug naar huis gegaan, we moesten met zijn drieën op 1 motor!!
Hier in Ghana kan werkelijk waar alles!!

Een dinsdag zijn we naar de markt in Kasseh gegaan, dit was ontzettend gaaf.
Heb daar een leuk stofje gekocht om een echte Afrikaanse rok te laten maken.
Daarna zijn we met heel de ploeg richting het hotel gegaan om op internet te gaan.