Familiebezoek deel 1

Al weer een week verder, het wordt steeds moeilijker om iets op te schrijven over je ervaringen, omdat we al zo gewend zijn geraakt aan het land.
Toch hoop ik dat ik ook deze week weer leuk heb opgeschreven voor jullie!
Hier zijn mijn ervaringen vanaf zondag 7 september:

Een zondag hebben we niet veel gedaan.
We kregen die dag te horen dat onze nieuwe bedden eindelijk zouden komen, maar helaas.
We hebben heel de dag voor niets gewacht. Nikki vond het wel fijn om een keer niet alleen thuis te zijn. Ze was namelijk nog steeds niet beter.
Uiteindelijk hebben we heel de dag voor niets gewacht, want de bedden waren niet gekomen.
’s Avonds zijn Ilse en ik naar Tsarley Korpey gegaan om even te internetten.
Toen we daarmee klaar waren, belden we een taxi en gingen we naar buiten om te wachten.
Daar werden we toegezongen door honderden vieze kikkers en padden.
Zo schreeuwden zo hard dar we er bijna bang van werden.
Gelukkig kwam de taxi snel en waren we die avond op tijd thuis om vroeg naar bed toe te gaan.

’s Maandags zijn we weer stage gaan lopen op het eilandje.
Regina en Wana de twee vrouwen die ons altijd helpen waren er niet die dag.
Het strand was erg smerig en we hebben veel werk moeten verrichten. Veel eiland bewoners wilden dan ook stoppen toen we bijna op de helft waren.
Ilse en ik bleven doordrammen dat heel het eiland schoon gemaakt moest worden en gingen dus gewoon door met schoonmaken.
Blijkbaar had dit een motiverende kracht voor andere eiland bewoners, want op eens kwamen er van verschillende kanten mensen helpen. Zo werd het eiland uit eindelijk toch nog helemaal schoon gemaakt.
De overige tijd hebben we vol gemaakt door te spelen met de kinderen.
’s Middags gingen Nikki en ik boodschappen doen in Ada en omdat Boefje nog niet buiten de poort geweest was besloten we om haar mee te nemen.
Geiten vond ze helemaal te gek en kippen waren ook interessant.
We hebben als wee zotten tegen Boefje zitten praten, waar ze allemaal op moest letten als wij straks weg waren en meer van dat soort onzin.
We hebben dan die middag ook de slappe lach gehad om niets.
’s Avonds zijn we kennis wezen gaan maken met Erik. Een Nederlandse man die voor twee jaar hier in Ghana komt wonen met zijn vrouw en kinderen.
Hij zal een school gaan bouwen op Alorkpem, het eiland waar wij werken.
Bij Erik thuis leerden we ook Gert kennen. Een heel vriendelijke man die al veel gereisd heeft door Afrika.
Nikki en ik hebben vol bewondering naar zijn avontuurlijke verhalen geluisterd.
Achteraf bleek dat Gert de vader van Sara Kroos was, een van de Lama’s.
Dit was wel heel toevallig, hoe klein kan de wereld toch zijn!
Na al een tijdje gekletst te hebben schoof Gert ons opeens de krant onder onze neus en liet ons een artikel zien over een overstroming.
We schrokken ons rot toen we lazen waar die overstroming had plaatst gevonden!!
Zaterdag avond was namelijk de zee erg wild en deze is toen over het land heen gekomen en heeft daarbij verschillende vissersdorpjes vlakbij ons huis verwoest.
We konden ons nog goed herinneren dat we die avond alle ramen in ons huis hebben dicht gedaan, omdat we niet konden slapen van alle herrie die de zee maakte.
Best eng, maar gelukkig zijn we weer goed weg gekomen!
We hebben die avond dan ook prima geslapen zonder zorgen of angst.

Een dinsdag ochtend moesten we om negen uur bij Isaac zijn voor een meeting.
Hij wilde een aantal dingen met de meiden bespreken over het ophalen van hun ouders en vriendje en over de bedden.
We hebben veel geregeld met Isaac en het is fijn om zo’n man hier te hebben die je overal bij kan helpen.
Daarna zijn we gauw vertrokken richting het ziekenhuis.
Daar hadden we die dag veel kinderen, we waren daar erg blij mee, want we begonnen ons al te vervelen in het speelzaaltje.
Toen we die dag net geluncht hadden werden we opgebeld door Isaac dat we onmiddellijk moesten komen. De huiseigenaar stond namelijk aan de poort met de spullen.
In sneltrein vaart vertrokken we richting ons huis.
Eenmaal daar aangekomen zagen we wel de huiseigenaar met een of andere vreemde dude, maar geen meubilair.
Ook deze dag pieste we er weer naast, de eigenaar kwam alleen even om dingen op te meten met de meubelmaker, hij ging namelijk keukenkastjes instaleren in ons huis.
Daarna zijn we met zijn drieën gaan zwemmen in Tsarley Korpey en ’s avonds hebben we Mike en Adi nog even gezien.
Samen met Mike hebben Ilse en ik nog even film gekeken en daarna zijn we gaan slapen.

De dag erna hadden we weer veel kinderen in het speelzaaltje. Zou het dan nu toch eindelijk gaan draaien?!
Na de lunch zijn de meiden gauw weg gegaan om hun familie en vriend op te halen. Ik bleef toen alleen over.
’s Middags ben ik samen met Sharon, Carmenza en Evelien naar huis gegaan.
Toen ik thuis aankwam was het er kaal en leeg en besloot ik om gauw richting het kerkhuisje te gaan, naar de meiden waar ik die avond zou gaan slapen.
Daar hebben we tot half vijf gezeten en toen vertrokken we richting het beachhouse om samen met die meiden daar te eten.
Jahweh was daar ook en die heeft heerlijk voor ons gekocht.
’s Avonds heeft hij ook voor ons slotjes in de heupkettingen gezet en heb ik nog een nieuwe armband gekocht.
Rond elf uur vonden Kim, Isabeau en ik het wel tijd om te gaan en dus belde Carmenza een motortaxi voor ons. Deze kwam helemaal alleen wat betekende dat we weer eens met zijn drieën op de motor moesten.
We hebben gegierd van het lachen, zeker toen de motortaxi te laat uitweek voor een poes.
Met een rot vaart reden we over zijn staart en Isabeau gaf hem vervolgens (per ongeluk) een rot schop tegen zijn kop, omdat haar benen buiten de motor bungelden.
We zijn die avond met de slappe lach in slaap gevallen.

Donderdags moest ik al vroeg bij Isaac zijn.
Samen met hem gingen ik Nikki, Ilse, Rolf, Conny en Johan ophalen in Accra.
Adi ging onverwachts ook mee en dat zorgde ervoor dat we een leuke reis hadden richting Accra!
Eenmaal bij het hotel aangekomen maakte we al snel kennis met de familie en het vriendje.
Omdat we niet veel tijd wilden verliezen dronken we gauw een drankje en vertrokken we weer richting Ada.
Conny had allemaal lekkere broodjes bij vanuit Nederland en zo mocht ik na ruim een maand weer genieten van een heerlijk Brabants worstenbroodje!!
We zaten nog geen vijf minuten in de trotro of er gebeurde al weer wat spectaculairs..
Onze trotro ramde een andere auto, omdat hij geen voorgang gaf aan een auto van rechts.
Er werd wat geld in de chauffeur zijn handen gestoken en we konden weer verder.
Toen we eindelijk aankwamen werden we verrast door een echtpaar in ons huis!
De nieuwe leraar met zijn vrouw. Het is altijd erg fijn dat Cees ons op de hoogte houd van dat soort dingen!!
Na daarmee kennis gemaakt te hebben vertrokken we richting Dreamland om te genieten van wat lekker eten.

Een vrijdag heb ik samen met Nikki en haar ouders ontbeten, Ilse en Rolf hadden namelijk besloten om in Dreamland te verblijven vanwege het te kort aan bedden.
Na het ontbijt zijn we naar Adi’s shop toe gegaan waar we heerlijk hebben gezeten en gekletst hebben met de jongens.
Daar heb ik Otimi op. Dat is gemaakt van maïs en je moet het met je handen eten.
Dit ging al meteen fout, omdat ik met links wilde eten, maar hier is dat je hand om je billen mee af te vegen.
Omdat ik zelf links ben gaat dat bij mij precies andersom, maar dat begrepen ze niet.
Na het hangen bij de shop gingen we kijken in Big Ada een typisch Afrikaans straatje wat je gezien moet hebben als je hier bent.
De ouders van Nikki waren erg onder de indruk en moesten wel wennen aan de manier van onderhandelen met mensen.
Pas dan ga je beseffen dat je hier al aardig gewend bent geraakt en precies weet hoe je daar op in moet gaan.
Omdat we toch een matras nodig hadden, heeft Adi er een voor ons kunnen regelen.
Deze moest alleen nog vervoerd worden. We hebben toen Erik gebeld en deze wilde ons graag bellen.
Erik is namelijk in het bezit van eigen vervoer en kon dus voor ons dat matras naar huis brengen.
Daarna zijn we met zijn allen gaan eten en drinken in Tsarley.
Erik, Conny, Johan en Gert hebben lekker gerelaxt op het terras terwijl wij ons vermaakten in het zwembad, met het op sporen van een schuifspeldje die Nikki verloren was.
Iedereen wilde wel zoeken, want de gene die hem vond zou een gratis Starbiertje verdienen.
Omdat we uiteindelijk niets konden vinden gingen we maar verder met een muntje. IN Ghana kun je je werkelijk bezig houden met e gekste dingen.
En wat denk je?! Na een uur vond ik opeens dat ene schuifspeldje van Nikki.
We hebben hard gelachen en ik had natuurlijk mijn verdiende biertje!!
Na de gezellige avond in Tsarley vertrokken we richting huis, waar we nog even moesten wisselen van slaapkamer met de leraar en zijn vrouw.
Uiteindelijk na het verhuizen lagen Nikki en ik op het nieuwe matras van de leraar, die ons erg goed beviel. Johan moest alleen nog even de klamboe ophangen.
De haak zat al in het plafon, hij moest alleen nog een stukje touw hebben om hem op te hangen.
Nikki en ik wilde Johan plagen en zochten gauw een stiekje op om de klamboe aan op te hangen.
Toen Johan uiteindelijk met zijn stukje touw kwam aanlopen lagen wij allang weer op dat matras met een klamboe boven ons hoofd.
Johan kon er wel om lachen en wij hadden de lol van ons leven.
Kort daarna zijn we gaan slapen, Nikki voor dat nachtje bij mij, omdat er nog geen klamboe hing boven haar matrasje, dat zou de volgende dag wel komen.

Zaterdags heb ik eerst weer ontbeten met Conny, Johan en Nikki.
Conny had ook Nederlandse kaas meegenomen dus dat was weer genieten!!
Na het ontbijt zijn we opgesplitst, ik ben toen verder op pad gegaan met Ilse en Rolf.
Samen zijn we naar Erik gegaan waar we Boefje hebben laten wennen aan Lion.
Erik heeft namelijk nu maar een hond. Een gigantisch bakbeest uit Gambia.
Zijn andere hond is laatst dood gegaan en nu wil hij graag Boefje hebben als wij weggaan en op deze manier kunnen ze alvast aan elkaar wennen.
Eigenlijk ging dit prima, Lion liet even zien wie de baas was en toen ging het wel goed tussen die twee.
Na ons bezoek aan Erik zijn we vertrokken richting Tsarley waar we hebben gezeten op het terras en hebben gedronken. Daarna hebben we met de eigenaar zitten kletsen en wat gezwommen.
Het was enorm gezellig en via deze eigenaar hebben we weer een klein project onderling gestart namelijk het verzamelen van oude zwemvest en zwembandjes.
Veel mensen hier kunnen namelijk niet zwemmen en daar om is het handig als er op de boten van de rivier zwemvesten komen te liggen.
Dus als je iemand kent die oude zwemvesten of zwembandjes over heeft laat het ons weten, want wij kunnen er heel wat mensen mee blij maken!!
Na Tsarley hebben we met Ilse, Rolf, Isabeau en Kim in ons huis gegeten.
Dit was erg gezellig.
Het werd die avond stiekem toch wel laat, omdat we voor die meiden geen taxi meer konden vinden.
Kees en Johan zijn toen met die meiden mee gelopen, zodat e toch veilig thuis kwamen.

Een zondag zijn we naar de kerk gegaan met Kim, Isabeau, Rolf, Ilse, Johan, Conny, Nikki, Adi en Mike.
We kwamen eerst terecht bij Regina die erg blij was om ons te zien.
Daarna zijn we vertrokken richting de kerk, waar de mensen al volop aan het dansen en zingen waren.
Naar de kerk gaan in Ghana is echt een feestje heb ik wel gemerkt, mensen staan te dansen en zingen en iedereen heeft zijn mooiste kleren aan.
Vrouwen en Mannen dansen wel apart dus de preken worden afgewisseld met muziek tussen door, zodat iedereen aan de beurt komt om te dansen.
Ik vond het geweldig om mee te maken, zelf de allerkleinste kinderen staan mee te dansen.
Ik heb nog nooit zoveel feest gezien in een kerk, werkelijk waar geweldig!!
We waren die dag laat thuis, ik denk pas rond een uur of zes.
Mike en Adi hebben toen voor ons gekookt en samen met Kees en Corry hebben we met zijn allen yam frietjes gegeten.
Na een vrolijk praatje en een bakske thee zijn we lekker gaan slapen, want de volgende dag zou de wekker al weer vroeg af gaan.

Nou dit was weer mijn verhaaltje voor deze week!
Volgende week kun je verder lezen hoe het familiebezoek was en wat we nog meer gedaan hebben!