Afscheid Hanoi en reis naar Hue

We waren gister niet in de gelegenheid om iets op internet te plaatsen, dus vandaag schrijven we jullie even bij!
Gisterochtend hebben Mark en ik wederom lekker kunnen uitslapen. Om 08:00 uur werden we wakker en hebben we op ons gemak de spullen ingepakt.
Daarna hebben we uitgecheckt in ons hotel en zijn we voor de laatste keer Hanoi in gegaan.
We begonnen onze dag met een goed ontbijt. Daarna zijn we door Old Quater gaan slenteren op jacht naar leuke souvenirs voor de achterblijvers in Nederland. We zijn goed geslaagd en vermoeden dat iedereen wel blij zal zijn met zijn/haar cadeautje.
Na het shoppen zijn we in The Rock Store terecht gekomen. Dit is de Vietnamese versie van het Amerikaanse Hard Rock Café. Daar hebben we wat bier gedronken en ieder een shotje genomen en geluncht.
Na de lunch zijn we naar Ho Hoan Cuen Lake gelopen. Hier ligt de Den Ngoc Son Temple. Deze is bekend om zijn legende met het schildpad, wat het heilige zwaard in het meer heeft verstopt. Deze flinke jongen woog 250 kg, was 2,10 m lang en 1.20 m breed. Er stond een replica van de schildpad en deze was echt gigantisch!
Toen we alles gezien hadden bij de tempel, zijn we langzaam terug gelopen naar het hotel. Onderweg hebben we banh mi gehaald. Als je in Vietnam bent, moet je dit gegeten hebben. Het is een klein stokbroodje met vanalles erop. Het is een echte fusion van de Franse en Vietnamese keuken. Bij het hotel hebben we de broodjes opgegeten en gewacht tot Khuong kwam, om ons weg te brengen naar het station.
Toen hij er was ontstond er een klein probleem rondom onze treintickets. Khuong was in de veronderstelling dat wij deze al hadden gehad van de reisorganisatie, maar dit was niet het geval. In alle haast heeft hij deze toen alsnog voor ons geregeld.
Op het station werd het dan toch tijd om afscheid te nemen en dit viel best zwaar. Hoewel we Khuong hebben leren als onze gids, is hij in de tussentijd een echte vriend geworden van ons. Toen we hem fooi wilden geven, nam hij deze niet aan, omdat hij vond dat we vrienden waren, en die betalen elkaar niet. We hebben toen gezegd dat we het als gift wilden schenken voor zijn kinderen. Gelukkig accepteerde hij toen het geld wel. We spraken af dat we nog eens naar Vietnam zouden komen (wat we zeker van plan zijn) en hem dan zouden opzoeken. Khuong vertelde dat we dan zijn familie ook konden ontmoeten en nog veel meer bier zouden drinken. Lijkt me toch een super reden om nog is terug te komen?!
Na een stevige knuffel en hier en daar een traan, moesten we toch echt gedag zeggen, met de belofte dat we contact zouden houden.
Buiten voor het raam van de treincoupe heeft Khuong nog een foto van ons genomen en na wat gezwaai liep hij uit ons gezichtsveld.
Door het afscheid waren zowel Mark als ik even van slag, maar we vonden ook dat we nog moesten genieten van ons avontuur. Dit hebben we gelijk bewerkstelligt door een conducteur om te kopen. Tijdens onze vorige reis met de nachttrein zaten we in een hutje van twee bij drie met vier personen, inclusief bagage. Veel te benauwd naar ons zin. Voor elf euro beloofde de conducteur ons een privé hut. Hij blij en wij blij!
De avond hebben we toen afgesloten met, jullie raden het al, bier en snacks.

Vanmorgen waren Mark en ik al vroeg wakker, voor hoever dat kan als je amper geslapen hebt.
Ik snapte vroeger nooit waarom Floortje Dessing er altijd zo belabberd uitzag als ze met de nachttrein gereisd had. Wel... Dat is, omdat je gewoon geen reet slaapt! Tenminste wij niet. De man drie hutjes verderop heeft prima geslapen als ik af ga op zijn gesnurk.
Maar goed... Toen het om 05:30 uur licht werd hebben we de gordijnen open gedaan, zodat we wat van het uitzicht konden genieten. Op de een of andere manier is het landschap heel anders en tegelijk ook eigenlijk helemaal niet.
Er zijn bergen, het is groen, maar op de een of andere manier minder sprankelend dan in het Noorden. Ook het aantal rijstvelden is aanzienlijk minder. Het landschap deed Mark en mij veel herinneren aan dat van Ghana. Zandweggetjes, casaveplanten, bananen- en mahoniebomen tekenen hier veel meer het landschap.
De trein zou pas tussen 10:00 en 11:00 uur arriveren in Hue, dus Mark en ik hadden nog wat tijd om te relaxen. Op het moment dat we tegen elkaar zeiden dat we eigenlijk wel honger hadden, kwam er een kerel voorbij met een kar vol verse broodjes, fruit, thee en koffie. We kochten wat we nodig hadden en hebben toen ontbeten.
Rond 10:00 uur kwamen we aan in Hue, daar leerden we Lee kennen. Hij zou ons voor deze dag rondleiden.
Onze dag begon met een boottocht op de Perfume River. De boot bracht ons naar de Thien Mu Pagode.
Bij de pagode hoorde een vredig klooster. De sobere tuinen en gebouwen straalden rust en vrede uit. Er liepen ook verschillende boeddhistische monniken rond, welke om de beurt tegen een klankschaal aan tikte. Het geluid dat daaruit ontstond, zorgde voor serene rust over het gehele terrein. Mark en ik waren erg onder de indruk van deze plaats.
Het was bijzonder om te zien hoe verschillende mensen naar deze plek kwamen om te bidden en de mantra's van de monniken klonken magisch in de stilte van de omgeving.
We vervolgden onze reis richting twee verschillende graftombes van voormalige keizers. De eerste tombe die we bezochten was die van keizer Tu Duc. Hij wordt ook wel de ongelukkige keizer van Vietnam genoemd. Onder zijn leiding werd Vietnam bedreigd door zowel de Chinezen als de Fransen. De keizer had enkel zijn strategie uitgewerkt om de Chinezen tegen te houden. De Fransen stonden op eens voor zijn neus en aan hen is hij uiteindelijk zijn land kwijt geraakt. Daarnaast kon de beste man, ondanks zijn ruim honderd vrouwen, ook niet voor nageslacht zorgen.
De graftombe was geplaatst in een prachtige omgeving, waarin verschillende gebouwen stonden. Lee legde ons uit dat de vrouwen van de keizer, na zijn dood, op deze plaats gewoond hadden. Het gehele terrein had een zeer orientaalse feeling. Als je me vertelt had dat ik me bevond in China, had ik je direct geloofd.
De tweede die we bezochten was die van keizer Khai Dinh. Deze tombe was heel anders dan de tombe van Tu Duc. Bij dit complex waren de Franse invloeden sterk aanwezig. Veel van de materialen waren dan ook afkomstig uit Parijs. Onder andere hierdoor heeft de bouw van deze tombe elf jaar geduurd. Vanaf de top had je prachtig uitzicht over de groene omgeving van Hue.
Na het bezoek aan de tombes zijn we gaan lunchen. Hier verraste de gerechten ons, omdat deze heel anders zijn dan de gerechten in het Noorden. Er lijkt nog meer balans te zijn tussen de smaken zoet, zuur, bitter, zout en umami. Kortom, we hebben dus weer waanzinnig genoten!
Met volle buiken zijn we richting de Purple Forbidden City gegaan. Dit was in glorie tijden de citadel van de keizer. De omgeving was prachtig. Wederom sterk beïnvloed door de orientaalse architectuur. Je kunt het complex vergelijken met de beroemde Forbidden City in Beijing. Helaas is bij deze citadel een groot gedeelte verloren gegaan door gevechten tussen de Viet Cong en de Amerikanen. Van de 160 gebouwen die de citadel bezat, zijn er nog maar 10 over.
Tegenwoordig staat het complex op de UNESCO Werelderfgoedlijst en proberen de Vietnamezen de citadel zo goed als mogelijk te restaureren.
Om 15:00 uur kwamen we aan in ons hotel. Voor het eerst sinds onze reis verbleven we in een hotel met zwembad. We hebben daarom onze tassen gedropt in de hotelkamer en zijn in zwemkleding naar beneden gesprint, om met een lekkere cocktail in ons hand verkoeling te zoeken aan de rand van het zwembad.
Een paar frisse duiken en drankjes later zijn de Hue ingegaan voor het diner.
Dit hebben we gedaan bij een typisch Vietnamees restaurant. De ruimte zag er niet uit, maar het eten was geweldig!
Na het eten zijn we langs de rivier terug gelopen. Hier was op dat moment een nacht markt bezig. Super romantisch met alle lichtjes om ons heen!
We konden dan ook met een heel gelukkig gevoel gaan slapen!