Yad Vashem

We begonnen de dag in Yad Vashem, een herinneringscentrum voor Holocaust. Een uur later dan afgesproken (hij was de afspraak vergeten…), kregen wij van Daniël, die verbonden is aan het instituut en er verschillende functies vervult, waaronder leraar Holocauststudies, een les over de Holocaust. Hij leerde ons op een andere manier naar de Holocaust te kijken: vaak worden wij tijdens lessen over de Holocaust direct geconfronteerd met de meest afschuwelijke beelden van lijken en dergelijke. Maar Daniël liet ons naar de situatie kijken vanuit verschillende perspectieven, waarbij hij voornamelijk ook de menselijke kant van de Duitse soldaten benadrukte. In een gestructureerde uitleg werden de mensen in de oorlog ingedeeld in vier ‘typen’: de slachtoffers, de daders, de bystanders en de helpers of redders. Daarbij keek hij wat de rol van de verschillende typen was en wat hun motieven waren.
Ook liet hij ons foto’s zien uit verschillende wijken uit de Tweede Wereldoorlog waarop opvallende dingen te zien waren wanneer je er goed naar keek, zoals het ontbreken van groen in een gettowijk. Waarom was er geen groen? De Joden hadden geen groen nodig, ze waren het niet waard. Voor de mensen die een lerarenopleiding doen was dit een grote inspiratiebron voor lessen.
Memorial Hall kinderen Tweede Wereldoorlog
Deze Memorial Hall was eveneens verbonden aan Yad Vashem. We traden een donkere hal binnen en zagen vijf grote zwartwitfoto’s van kinderen. We liepen verder en kwamen in een hal met in het midden een dikke pilaar die gemaakt was van spiegels. Aan de binnenkant daarvan stond één enkele kaars, maar door de spiegels werd het lichtje van de kaars oneindig weerspiegeld. In de hal werden namen genoemd, steeds verschillende, in verschillende talen. Dit zijn namen van kinderen die omgekomen zijn in de Tweede Wereldoorlog. Ze werden bij naam genoemd, in hun eigen taal, met hun leeftijd en het land waar ze vandaan kwamen. Dit was een zeer indrukwekkend monument, omdat de oneindigheid die de spiegels creëerden met het kaarsje de enorme hoeveelheid omgekomen kinderen benadrukte en hen ieder een eigen lichtje geeft. Het zijn meer dan een miljoen namen en het duurt ongeveer een maand voordat alle namen genoemd zijn. Ieder slachtoffer wordt bij zijn naam genoemd en herdacht en in combinatie met die ruimte en de muziek erbij op de achtergrond was dit een hele bijzondere ervaring.
Vrije middag
Hierna kregen we een vrije middag. Een deel van de studenten koos ervoor het museum nog te bezoeken, of wat monumenten die bij Yad Vashem hoorden, anderen gingen de stad in en genoten van het weer en het straatbeeld. Het straatbeeld in Jeruzalem is heel indrukwekkend, omdat er zo veel verschillende culturen en religies met elkaar vermengd zijn. Bovendien is de stad helemaal volgebouwd, maar straalt het toch een bepaalde rust uit. Jeruzalem heeft een bijzondere sfeer en is echt een hele mooie stad.
Wandeling door oude stad
Om half 4 moesten we bij de Yaffa Gate zijn, één van de poorten van de Oude Stad. Hier gingen we met de groep een wandeling maken, eerst door de Armeense wijk, vervolgens gingen we naar het Tempelplein en daarna kwamen we bij de Klaagmuur. Het is fascinerend om te zien wat die muur voor sommige mensen betekent; de gleuven in de muur zijn gevuld met kleine briefjes die mensen er achter laten. Sommige mensen liepen achteruit terug van de muur om haar niet de rug toe te keren.

Herdenkingsdag Israël
Vanaf 8 uur was er feest op de straten van Jeruzalem. Na een paar uurtjes waren de straten dan ook gevuld met mensen, muziek en vlaggen, veel vlaggen. Israëliërs zijn trots op hun staat en er hangen sowieso veel vlaggen in het land. Maar op deze herdenkingsdag kwam dit al helemaal tot uitdrukking. Er waren verschillende podia met verschillende soorten muziek, alle cafés en bars waren open en iedereen was aan het feesten op straat. Wat geweldig dat we zoiets mogen meemaken!
Laura en Serpil